Column: Maurits aan het woord – Stilte is een cadeautje

Dagelijks biedt Riwis zorg en begeleiding aan honderden cliënten. Dat doen we professioneel op de manier die ons het beste lijkt. Tegelijk is en blijft het belangrijk dat cliënten hierover meedenken en meepraten. Maurits is al jarenlang lid van de centrale cliëntenraad en kent onze organisatie als geen ander. Met zijn brede blik op zorg & welzijn en zijn ervaring neemt hij ons mee in zijn gedachten in zijn columns ‘Maurits – Aan het woord’. Deze keer over stilte.

Eigenlijk zou stilte beloond moeten worden. Soms komt een begeleider bij je, maar dan heb je niets te bespreken. Het gaat dan juist goed. We kunnen wel iets verzinnen om de tijd te vullen, maar waarom. Stilte zou beloond moeten worden. Het betekent dat de begeleiding het werk goed heeft gedaan. Er is een stabiele situatie. Om dat te behouden is het verstandig af te spreken, maar soms is het dan ook goed om even niets te zeggen.

Maar ja, dan kunnen er geen uren geschreven worden. Dat is gek. Dan loop je tegen de prestatiemaatschappij aan. Dat heeft eigenlijk niet zoveel met zorg/begeleiding te maken. Het lijkt dan wel of er gepraat moet worden om te praten. Je kent het wel. Bijna Monty Python-achtig. Maar dat is toch idioot.

Zou het niet mooi zijn als we de stilte weer eens gaan waarderen? Even rust pakken. Dat we een vergadering starten met de rondvraag en daarna even een uurtje stil zijn met elkaar. Het is een leuke gedachte. Eens beginnen met een lege agenda in plaats van een overvolle. Of vinden we dat soms eng?

Weet je wat pas eng is? Altijd iets moeten zeggen. Het is nog enger als mensen vinden dat ze altijd iets bespreken moeten. Laat dingen maar eens gebeuren. Moet je echt altijd met structuur werken? Moet je écht altijd weten waar je uitkomt?

Laten we daarom het experiment eens aangaan met elkaar. Durf het eens anders te doen. Dat je aan begin van een vergadering zegt: “Ik heb de agenda bekeken en volgens mij valt er weinig over te zeggen. Ik stel voor dat we eens een uurtje stil zijn met elkaar”. Dan staan ze je raar aan te kijken. Flabbergasted. En dan afsluiten. “Ik wens jullie een prettige dag. Bedankt voor jullie komst en dan opstaan”.

Misschien krijg je daarna wel het juiste gesprek. Dan krijg je iets wat je niet weet. Soms is de stilte ook gewoon goed. Eens kijken wat er gebeurt. Een cadeautje.