Blog Jeff Wadt: Stoptober
Het is niet de eerste keer dat oktober benoemd is tot maand van het stoppen met roken. Met enige huiver zie ik het altijd weer tegemoet. Mijn gezond geweten spreekt en mijn portemonnee smeekt: genade. Ik verspil geld aan iets wat helemaal niet gezond is. Dat weet ik al heel lang. De afschuwelijke plaatjes op het pakje shag zeggen me niets meer. Met veel plezier steek ik alweer de volgende sigaret op. En komt er iemand op bezoek die niet rookt dan vind ik het irritant dat ze niet tegen roken kan. Ik moet dan naar buiten, kan in mijn eigen huis niet beslissen of ik er wel of niet rook.
Dat was vroeger wel anders. Als mijn ouders een feestje gaven zorgden ze ervoor dat er een bekertje sigaretten op tafel stond. Plus een doosje lucifers. Een tante die ook op bezoek was vond het maar vies en stinken, ik vond haar een zeurpiet. Ik waardeerde het juist heel erg dat ik een avondje op kosten van mijn ouders kon roken. Mijn oom moedigde dat aan. Ik zei: “roken is eigenlijk slecht, het is ook slecht voor de conditie.” Hij antwoordde: “een jonge vent kan daar prima tegen, het kan echt geen kwaad.” Zo ging dat, zelfs in de wachtkamer bij de dokter stak ik een sigaret op.
Inmiddels zijn de rechten van de niet-rokers gaan tellen. Hoewel het mij niet uitkomt, moet ik toch zeggen: terecht. Ik wil er eigenlijk niets over horen, maar ik realiseer het me regelmatig. Was ik er maar nooit aan begonnen. Maar er vanaf komen, dat lijkt me een welhaast onmogelijke klus. Ik test het af en toe. Dan neem ik me voor om gewoon vijf kwartier niet te roken. Kijken wat er gebeurt. Wat ben ik dan blij dat die vijf kwartier voorbij zijn. Ik doe de test ook weleens als ik me onrustig dan wel gestrest voel. Het kost me grote moeite om het dan langer dan drie kwartier vol te houden.
Steeds vaker denk ik: wat zou het een zegen zijn als ik niet zou roken. Stoppen dus. Maar de wanhoop en moedeloosheid slaan dan toe. Ik ben heel reëel: het gaat me niet lukken om zelf zomaar te stoppen met roken. Ik ben ernstig verslaafd en veel ongemakkelijke momenten verwerk ik met de sigaret.
Een uitgebreide cursus is wat ik nodig heb om te kunnen stoppen. In een groep, waarbij je elkaar steunt. Alles wat erbij komt kijken kunt bespreken. Dat is nogal wat. Want zomaar niet meer roken is voor slechts weinigen weggelegd. Het op die manier aangaan is wel een serieus te overwegen optie.