Corona golf twee
Ik zap weg van de persconferentie naar de commerciële zender. Heerlijk zo af en toe, TV die niet belastend is. Wel afleidend.
Hij komt weliswaar verwacht maar toch nog snel. Corona twee. Ik was er al wat op voorbereid, een aantal leuke dingen heb ik alvast gedaan. Zo ben ik wat vaker naar mijn stamkroeg geweest en heb ik nog gauw een aantal vrienden ontmoet. Het geld lag er nog. Toch nog even kunnen genieten van mooi weer op schaduwrijke terrasjes. Nu de tweede corona golf een feit is heb ik alvast een kleine buffer opgebouwd van persoonlijk contact. Zo wat extra olie getankt zodat het motortje nog even kan blijven draaien.
Ik weet nu wel uit ervaring wat het ongeveer betekent om beperkte bewegingsvrijheid te hebben. En veel alleen te zijn. Voor mij vooral een kwestie van mezelf bezig houden. Meer bellen. Heel bang word ik daar niet van. Ik vraag me af of het een voordeel of een nadeel is dat ik het al eens heb meegemaakt. Waarschijnlijk beide. Enerzijds weet ik hoe je zo’n periode zo’n beetje door moet komen. Anderzijds was het toch een aderlating. Enerzijds weet ik hoe ik me schrap moet zetten. Anderzijds zie ik er toch ook wel tegenop.
Erger vind ik het voor de mensen waarvoor we de regels hebben. De mensen die het het meest onder lijden en waar er veel van overlijden. Ouderen, die nauwelijks bezoek hebben en zeker geen lijfelijk contact met hun dierbaren, meest hun kinderen. Kwetsbaren die zelfs hun huis niet meer uit durven.
En, indirect, de mensen die hun baan kwijtraken en allen die lijden onder de krimpende economie.
Veel nieuws valt er niet over te zeggen. Wel een hart onder de riem is dat de kennis over het virus groeit. Al is er nog geen vaccin, de behandeling is al veel beter.
We zullen ons opnieuw aan strengere regels moeten houden.
En, al is het op afstand, proberen er voor elkaar en zeker ook voor de meest getroffenen te zijn.
Jeff Wadt