Column Maurits aan het woord: Rustig
De IJsbloem is een vrij kleine locatie. Als bewoners hebben we goed contact met elkaar. We eten ook samen. Er wonen maar 10 mensen. Je kent elkaar wel. Mariëndaal vlak naast ons is heel druk. Allemaal jonge gastjes. Is ook wel leuk. Is heel anders. Veel drukker. Leuk om te zien, maar ik zou er niet zo goed tegen kunnen. Mij te druk.
Sommige mensen zijn altijd heel teruggetrokken of ze werken de hele dag. Die zie je dan bijna nooit. Anderen zie ik wel bij het eten. Dat is altijd heel gezellig. Dan praten we met elkaar. Gewoon over dagelijkse dingen. Dingen waar je tegenaan loopt. Het is bijna een soort familie. Je woont in feite samen in hetzelfde gebouw. Ieder in een eigen appartementje. Vaak is het leuk contact, maar je moet er ook mee oppassen. Het kan ook niet leuk zijn. Als de ene zich weer zieker voelt dan de ander. Dat soort dingen hou ik niet zo van.
Bij de IJsbloem zijn de mensen al wat ouder dan bij Mariëndaal. We zijn op een leeftijd dat we alles al hebben geaccepteerd. Dat geeft rust. Je hebt geleerd om met jezelf te leven. Je wordt wat minder agressief. Je hoeft niet meer te winnen. Je wordt toch wat wijzer. Ik vind het wel lekker hoor. Ouder worden. Lichamelijk takel je wel wat af. Dat is minder leuk, maar dat je meer rust krijgt is prettig.
Tegenwoordig is de druk helemaal hoog voor jongeren. Mensen moeten van alles. Carrière, gelukkig gezinsleven, huisje boompje beestje. Alles moet. Moet. Moet. Daar kan niet iedereen tegen. En als je jong bent, dan heb je nog niets meegemaakt. Dan ga je daarin mee. Maar wij weten dat het leven ook anders kan lopen. Dat het tegenzit of dat je met jezelf in de knoop komt en hulp nodig hebt. Dingen kunnen fout gaan. Dat is helemaal niet erg. Maar als je niet mee kunt komen, dan houdt het op. Toch moet je meegaan, maar als je ziek bent dan kan dat helemaal niet. Dan wordt je depressief of erger. Dan loop je tegen jezelf aan.
Het is belangrijk dat er plekken zijn waar mensen tot rust kunnen komen. Plekken zoals de IJsbloem en Mariëndaal van Riwis. Plekken waar niet alles moet, maar waar je tot jezelf kunt komen. Een stap vooruit kunt zetten en weer verder gaat. En soms wordt je er zelfs ouder en rustiger zoals ik.
