Emigreren naar Canada
Heidi Vormer vertelt over haar vertrek naar Canada. Lees hier hoe het allemaal gegaan is en hoeveel doorzettingsvermogen ze hiervoor nodig gehad heeft.
Emigreren naar Canada
In januari 2008 besloot ik een brief te schrijven naar een acteur in Canada, genaamd Edward Yankie, die ik erg bewonderde. Ik had een aantal films van hem gezien en het één en ander over hem gelezen en dat sprak me erg aan. Gewoon voor de lol schreef ik een brief om hem te laten weten dat ik zijn acteerwerk erg goed vond, en dat ik het leuk vond dat hij dezelfde interesses had als ik.
Heel af en toe vroeg ik me nog af of Edward Yankie mijn brief ooit had ontvangen, maar verder dacht ik er eigenlijk niet meer bij na. Totdat ik na acht maanden een brief uit Canada ontving. Ik wist meteen dat het van Edward Yankie moest zijn, want ik kende verder niemand in Canada. Ik dacht eerst dat het misschien een foto was met een handtekening erop, maar het bleek een hele leuke en lange brief te zijn. Ook had Edward zijn emailadres erin gezet, dus ik besloot hem meteen een email te sturen. Al snel kreeg ik een email terug en zo begon ons emailcontact. Dit emailen was heel leuk zo en op den duur gingen we elkaar ook af en toe bellen. Dit gebeurde steeds vaker en het klikte zo goed tussen ons dat Edward besloot voor een aantal dagen in mijn voorjaarsvakantie naar Nederland te komen. We hadden het heel leuk en het klikte erg goed tussen ons. De zomer daarop in 2009 ging ik een aantal weken naar hem toe in Montreal. Met de kerst in datzelfde jaar kwam hij weer bij mij en die zomer daarop in 2010 bracht ik weer bij hem in Montreal door. Het klikte zo goed tussen ons dat we heel graag samen wilden gaan wonen. Omdat ik een opleiding deed, was het voor toen vanzelfsprekend dat Edward naar Nederland zou komen. En dit gebeurde op 2 oktober 2010. Maar Edward kon hier totaal niet aarden en het was voor hem ontzettend moeilijk om aan acteerwerk te komen. We besloten toen op den duur dat hij terug zou gaan naar Canada en dat ik zou emigreren. Ik stond hier helemaal achter. Ikzelf heb het altijd ook heel erg moeilijk gevonden om hier mijn weg te vinden en vind Canada helemaal geweldig.
Maar bij emigreren komt ontzettend veel papierwerk bij kijken. Edward moest eerst terug naar Canada en hij zou mijn sponsor zijn. We moesten ontzettend veel documenten, formulieren en bewijsmateriaal opsturen naar de Ambassade van Canada. We moesten bewijzen dat we echte partners waren, al onze emails naar elkaar, alle telefoonrekeningen, kaartjes, brieven, foto’s van ons samen moesten we meesturen met alle andere formulieren en documenten. Een pakket van zo’n 650 papieren. In totaal, met onderzoeken hoe het allemaal moest, zijn we er een dikke anderhalf jaar mee bezig geweest om alle papieren in orde te krijgen. En toen konden we niets anders doen dan wachten. Intussen, vorig jaar zomer heb ik Edward nog wel bezocht in Canada. We hebben daar een mooi appartementje gehuurd. Maar voor de rest moest ik in Nederland blijven.
Vorige maand kreeg ik ineens bericht van de Canadese Ambassade dat alles in orde was en dat ik de goedkeuring had om te vertrekken. Ik ben op het moment nu nog erg druk om de import- en exportpapieren voor mijn dwergpapegaaitje Pilaf in orde te krijgen, maar het is mijn planning om in mei dan voorgoed te vertrekken naar Canada.
Ik wil iedereen bij Riwis heel veel geluk wensen en jullie zullen mij nog af en toe nog wel in Nederland tegenkomen.
Heidi Vormer
17 april 2013